بررسی آسیب شناسی صحت تشخیص پوسیدگی های بین دندانی با دو سیستم رادیوگرافی دیجیتال در دو حالت وضوح (resolution) بالا و استاندارد

مقدمه: مزایای فراوان تصویربرداری دیجیتال منجر به استفاده بیشتر دندان پزشکان از آن گردیده است. کنتراست، دانسیته و برخی عوامل مؤثر در کیفیت تشخیص در سیستم دیجیتال قابل تغییر می باشند. هدف از انجام این پژوهش، مقایسه پوسیدگی های بین دندانی در دو سیستم رادیوگرافی دیجیتال شیک (schick) و سوردکس (sordex) در دو حالت وضوح (resolution) بالا و استاندارد از طریق بررسی آسیب شناسی بود. مواد و روش ها: در این پژوهش تجربی- آزمایشگاهی، 24 پره مولر کشیده شده انسانی دارای پوسیدگی پروگزیمال به صورت 4 تایی مانت شدند. هر گروه دندانی با دو سیستم شیک و سوردکس تصویربرداری گردید. در هر دو روش سنسور، در فاصله mm 10 دندان ها و mm 100 تیوب ثابت شد. تمامی رادیوگرافی ها به صورت کور توسط یک رادیولوژیست دهان و دندان در دو وضوح بالا و استاندارد کددهی گردید. برای تأیید صحت پوسیدگی و عمق آن به عنوان استاندارد طلایی، دندان ها در جهت مزیودیستال برش داده شد و توسط یک آسیب شناس دهان و دندان با استریومیکروسکوپ کددهی گردید. سپس داده ها با ضریب همبستگی اسپیرمن و آزمون گاما در سطح اطمینان 95/0.آنالیز شدند. یافته ها: ارتباط معنی داری بین نتایج حاصل از روش های مختلف رادیوگرافی با پاتولوژی وجود داشت (001/0 > p value). بیشترین میزان شباهت با نتایج آسیب شناسی در تصاویر سیستم رادیوگرافی شیک با رزولوشن استاندارد مشاهده گردید. نتیجه گیری: با توجه به محدودیت های این پژوهش، صحت سیستم رادیوگرافی شیک با وضوح استاندارد برای تشخیص پوسیدگی های پروگزیمال بیشتر است.